Հրաչուհի Փալանդուզյան. ՄՇՈՒՇ (մաս 10)
Սկիզբը՝ նախորդիվ Վիպակ 10.Ղեկավարիս հակիրճ, միևնույն ժամանակ հագեցած ներածականից հետո խոսքը փոխանցվեց ինձ: Ճակատամարտի գալարափողը, որ պատրաստել էի այդ պահի համար, ներսումս պապանձվեց: Դահլիճից դեմքիս սառնություն փչեց, դա անտարբերության մղեղն է, դրանով զրահավորված են գիտխորհրդի անդամները, գործընկեր դասախոսները, ուսանողները: Չգիտեմ՝ հապաղումս որքան տևեց, գուցե մի քանի ակնթարթ, գուցե կես րոպե կամ...
Posted On 10 Հլս 2022