«Ես հայ եմ, մեզ մոտ մայրերը մեռնում են տանը». Անրի Վերնոյ
Սիրո, անձնվիրության, քնքշության համարյա մեկդարյա բարձրունքում, մինչև կփակվի կյանքի մեծ փակագիծը, այստեղ իմ դիմաց ծեր Մայրիկս է. անփոփոխ, անխաթար: Պարզապես ծավալն է փոքրացել, ուրիշ ոչինչ: Կրկնակի վարագույրներով կիսափակ պատուհանի մոտ տիկին Սպակսը` դիպլոմավոր հիվանդապահը, կարդում է արկ...
Posted On 15 Նյմ 2013