ԱՆԱՀԻՏ ՎԱՐԴԱՆԱՆՑ. Եռաբլո՛ւր, մեր ցա՛վ և հպարտությո՛ւն մեր
Եռաբլո՛ւր, մեր ցա՛վ և հպարտությո՛ւն մեր. Ցա՛վ, որ երբեք ու երբեք չի ամոքվի մեր սրտում, Եվ հպարտությո՛ւն, որ ոգեշունչ զգացում է անմեռ… Ու մայր ափից հայրենիքն է անդադար մտածում, Ու թող Զվարթնոցի արծիվը պահպանի ձեզ հավերժ: Նրա թևերը լի էին հրեշտակային ճերմակ բույրով, Անքուն հրեշտակը, հայրենիքի բարձունքին նայելով, Մարտական թռիչքի էր ելել, բայց թռիչքն իր չի ավարտի, Որովհետև սառած պարսպի վրա կուրծքն էր արծվի… Սակայն հիմա թռչուն է գահավիժած, որ էլ չի խոսու...
Posted On 25 Ապր 2021