Previous Story
ԹԵ ԳԱԼ ՏԱՐԻՆ ՔԻՉ ՏԱՔ ԵՂԱՎ…
Գալ տարին իմ ծիրանի ծառմեջ արևին շող-շող ցոլա,ճյուղեր շյուղ-շյուղ ելնեն վերևբողբոջ ծաղիկ օրոցքի պես:Գալ տարի իմ աչուկ չի լա,ծաղկին մեղուն պիտ թրթռա,Մասսի գլխին կուտակ-կուտակէլ չեն լինի թոփ ու բորան:Ձյունն էր բարդ-բարդ թևքիս իջել,ես դողացի, սիրտս սառավ,ա՜խ, սրթսրթաց ինձ քույր դարձածծիրանենին վաղ ծաղկաթափ:Էն մի տարի դափ ու դատարկքամիների հետ լացեցի,քաղցր պտուղ դեռ չհասածթավալ-թավալ մեջ ակոսին:Մերիկ մերիկ աղոթք արա՝ծիրանի ծառ բողբոջ կալավ,իմ սիրտ իր պես՝ թրթիռ թրթիռ,թե գալ տարի քիչ տաք եղավ: Հասմիկ Սարգսյան