Վրեժ Սարուխանյան. ԱՆՉԱՓԵԼԻ ՀԱՅՐԵՆԻՔ
Ես ինչպե՞ս չափեմ իմ հայրենիքը՝ նռան պես ճաքած,Կարմիր գնդիկներն արյան ցավերով աշխարհ ցիրուցան,Որ բուռ-բուռ հող է, թիզ առ թիզ կարոտ, քար ու խիճ շաղված,Բռերով ջուր է՝ ուրիշին հոսող, ճահճացող Սևան․․․ Քար ու քարափ է, որով չենք շինում տուն զավակներին,Իրար ենք խփում քարկտի...
Posted On 20 Հնս 2022